maandag 31 maart 2008

Heel terug thuis maar toch in de lappemand

Na een geweldige weekje in de Zwitserse alpen zijn we vandaag alweer op stap voor het werk en zitten we momenteel een weekje in Windsor. Met ons Elisabeth als buurvrouw is het hier best wel een gezellig plaatsje . Maar nu effe terug naar de Zwitserse Alpen.

Wat we op weg naar daar dit jaar hebben meegemaakt heb ik in 27 jaar nog niet meegemaakt. Het begon al in Duitsland wwar wel al werden geconfronteerd met sneeuwval en hevige rukwinden. Eenmaal in Zwitserland aangekomen werd het alleen maar erger en viel de sneeuw met bakken uit de lucht tot ongeveer in Bern waar het dan weer wat opklaarde.

In Kandersteg hebben we dan ook zonder problemen de trein kunnen pakken naar Goppenstein. Hier aangekomen begon echter de helletocht, goed voorbereid zoals iedere Belg had ik immers geen winterbanden noch sneeuwketingen. Van Goppenstien naar beneden lag er dus wel een pak sneeuw op de weg en hier waren we dus NIET op voorzien. Zo voorzichtig mogelijk zijn we dan de berg afgekomen en buiten het feit van een wagen die plots dwars voor ons op de weg stond, die nog net weg kon, zijn we zonder kleershceuren beneden gekomen.

We hebben dan zo ongeveer een uur stilgestaan omdat, zoals later bleek, er een ongeluk was gebeurt op de aansluiting met de hoofdweg. Dit was al echt dikke fun... daar we dan ook nog een bruggetje overmoesten waar we dan van tijd tot tijd dan nog eens stilstonden. Hierdoor was het iedere keer weer afwachten of we effectief wel over de brug gingen geraken. De EPS en ABS hadden al meer dan hun geld opgebracht.

Voor we dan weer de pas opmoesten zijn we dan nog effe gaan eten en op zoek geweest naar passende sneeuwkettingen die we niet vonden. Dan maar op goed geluk vertrokken met het idee van "we zullen er zo ook wel geraken" niet dus op ongeveer een 2 tot 3 km voor de kabellift stonden we dus stil midden in het dorp. Geen mm ging de wagen nog naar boven. Dan maar terug richting dal op zoek naar passende sneeuwkettingen. Een dikke 2 uur zijn we op zoek geweest, iedere keer afvragend of we wel van de parking gingen afgeraken, om dan uiteindelijk dan toch nog kettingen te vinden in de juiste maat en gelukkig maar wat op die parking zaten we dus effectief vast.

Na een dik halfuur ploeteren om de kettingen aan te krijgen dan weer met goede moed aan de tocht naar boven begonnen en dit keer zonder problemen boven geraakt. Later op de dag zijn dan ook nog 2 nichten van mij aangekomen en heb ik dan ook nog vernomen dat ze een van beide zelfs met de tractor naar boven hebben moeten helpen. dan had ik nog geluk gehad.

De rest van de week hebben we nog regelmatig wat sneeuw gehad afgewisseld met echte pracht dagen en zijn we ook dit jaar weer goed verbrand aan het topje van mijn neus. Op dondedag werd ik echter geveld door wat opkomende koorts ne wat medicatie was dit echter vrijdag blijkbaar al wat onder controle maar zondag had ik het terug zwaar te pakken en heb ik de ganse dag in de zetel liggen slapen.

Vandaag was het alweer wat beter maar mijn neus loopt nog sneller dan de watervalen van Coo. Hopelijk is dit morgen ook wat beter en kan ik gezond en wel de trainingen weer gaan starten want sinds donderdag voor het vertrek staan er momenteel nog maar 0 km op de teller en dit moet deze week weer snel de hoogte in.

1 opmerking:

http://paardterugopstal.skynetblogs.be zei

Oei !! verzorg je goed , Veel beterschap !!!